تحلیل نظری مقایسه ای کسب و کار کارآفرینانه و غیرکارآفرینانه در اقتصاداسلامی

کارآفرینی به عنوان شیوه ی شناسایی فرصت های جدید، تخصیص منابع مورد نیاز برای تعقیب آن فرصت ها با پذیرش نااطمینانی و ایجاد یک سازمان برای اداره ی آن منابع شناخته می شود. این مقاله با بازکاوی رویکرد آموزه های دینی در اقتصاد اسلامی نشان می دهد که کارآفرینی و لوازم و مقدمات آن از دیدگاه سودمندی اقتصادی برای خود، دیگران و اجتماع و به عنوان عاملی در جهت رشد و شکوفایی جامعه تأیید می شود. این سودمندی با نوآوری و انجام کار توأم با بهره وری و یا ایجاد موقعیت های کاری جدید در جامعه ی اسلامی به دست می آید. بنابراین اقتصاد اسلامی به طور عمیق کسب و کار کارآفرینانه که درنهایت حاصل جمع مثبت است را تأیید و تشویق می کند، و هم زمان کسب وکارهای غیرکارآفرینانه که حاصل جمع صفر یا نامثبت اند را مردود می شمارند. قمار، غرر و رهان از مصادیق این کسب و کارهای غیرکارآفرینانه و حاصل جمع نامثبت هستند. بر این اساس، اقتصاد اسلامی با تشویق و تقویت کسب وکارهای کارآفرینانه از یک سو و هم زمان مردود شمردن کسب وکارهای غیرکارآفرینانه قویاً می تواند جهت گیری فعالان اقتصادی را به سمت فعالیت های حاصل جمع مثبت هدایت کند، که تضمین کننده ی شکوفایی اقتصادی است. درنهایت، اقتصاد اسلامی پذیرش نااطمینانی در فعالیت های حاصل جمع مثبت و کارآفرینانه را تأیید و پذیرش نااطمینانی در فعالیت های غیرکارآفرینانه و حاصل جمع صفر را رد می کند.